Przyszła jesień. Co było widać już jakiś czas temu, gdy zaczynały odlatywać klucze ptaków. A teraz? Chłodniej, ciągle pada, potem pada. I jeszcze trochę pada. W międzyczasie jeszcze choróbska się pałętają.
Nie mam nic przeciw bieganiu, kiedy pada. Ale jak krążą dookoła choroby a z nieba się leje, a nie pada, to nie biegam. „Mały” deszczyk, czyli ulewa ma swój urok na wiosnę… ale nie jesienią. Zatem, przy padającym mocno deszczu, staram się nie biegać.
I stąd kratka: mniej biegów, więcej kałuż i błota. I więcej czasu w domu.
Mimo wspomnianego biegania w kratkę, poprzednie tygodnie to głównie długie rozbiegania, przerwy na walkę z pałętającymi się przeziębieniami i przeboje z czworonogami w domu.
Pamiętając o nadchodzącym biegu w Otwocku, starałem się popracować nad krokiem. Same biegi po raz kolejny zawierały sporo ćwiczeń na krok. Na krok – a więc pilnowanie się w czasie biegu i korekta – podnoszenia wyżej kolan, odbicia z palców oraz luźne zakończenie ruchu stopy (pięta o pośladek)… Może w końcu, w jakimś szybszym biegu będzie widać efekty.
Tydzień temu świadomie wyszedł również BNP – bieg z narastającą prędkością. W biegu na 10 kilometrów pierwsza połowa wyszła na 26:30, po czym kolejną przycisnąłem i wyszło już przyzwoite 23:30.
Obecny tydzień i nadchodzący mają inne założenie. Mają dominować bardzo długie rozbiegania – wszystkie na 20 kilometrów, w tempie spacerowym. Głównie mają dać kilometraż. Jak na razie dają ból mięśni. Pewnie już w niedzielę coś podsumuję.
A z przemyśleń biegowych, muszę wspomnieć o zmianie planów na ten rok. Zakładałem, że już tej jesieni wybiorę się na jakiś pierwszy ultra. Jednak po przemyśleniu sprawy, doszedłem do tego, że w tym roku jeszcze odpuszczę. Mimo tej zmiany, pozostaje w mocy próba dwóch 20 kilometrówek w ciągu doby. Sam jestem ciekawy, czy nadejdzie taki dzień, że poczuję, że dam radę…